Halaman

Cari

FATWA MUFTI NEGARA MESIR ASY SYEKH DR ALI JUM'AH

Share it:

FATWA MUFTI NEGARA MESIR ASY SYEKH DR ALI JUM'AH MENGENAI "TARKU" (PERKARA YG DITINGGALKAN/TIDAK PERNAH DIKERJAKAN) OLEH NABI SAW DAN PARA SAHABATNYA.... !!! 


السؤال:
يستدل كثير من المتشددين على عدم جواز أمور كثيرة يقوم بها المسلمون بحجة أن النبي صلى الله عليه وسلم لم يفعلها هو وأصحابه رضي الله عنهم، فهل ترك النبي صلى الله عليه وسلم وأصحابه لأمر يدل على عدم جواز فعله؟
إن موضوع هذا السؤال ألف فيه الشيخ العلامة السيد عبد الله بن الصديق الغماري رسالة سماها: «حسن التفهم والدرك لمسألة الترك»، وقد افتتحها بأبيات جميلة حيث قال:
الترك ليس بحجة في شرعنا *** لا يقتضي منعا ولا إيجابا
فمن ابتغى حظرًا بتـرك نبينا *** ورآه حكمًا صادقًا وصوابا
قد ضل عن نهج الأدلـة كلها *** بل أخطأ الحكم الصحيح وخاب
لا حظر يمكن إلا إن نهي أتى *** متوعــدا لمخالفيه عذابا
أو ذم فعل مؤذن بعقـوبة *** أو لفظ تحـريم يواكــب عابا
ولقد اتفق علماء المسلمين سلفًا وخلفًا شرقًا وغربًا على أن الترك ليس مسلكًا للاستدلال بمفرده، فكان مسلكهم لإثبات حكم شرعي بالوجوب أو الندب أو الإباحة أو الكراهة أو الحرمة هو:1- ورود نص من القرآن. 2- ورود نص من السنة. 3- الإجماع على الحكم. 4- القياس. واختلفوا في مسالك أخرى لإثبات الحكم الشرعي منها: 1- قول الصحابي. 2- سد الذريعة. 3- عمل أهل المدينة.
4- الحديث المرسل. 5- الاستحسان. 6- الحديث الضعيف، وغير ذلك من المسالك التي اعتبرها العلماء، والتي ليس بينها الترك.
فالترك لا يفيد حكمًا شرعيًّا بمفرده، وهذا محل اتفاق بين المسلمين، وهناك من الشواهد والآثار على أن الصحابة رضي الله عنهم لم يفهموا من تركه صلى الله عليه وسلم التحريم ولا حتى الكراهة، وذلك ما فهمه الفقهاء عبر العصور. وقد رد ابن حزم على احتجاج المالكية والحنفية على كراهة صلاة الركعتين قبل المغرب بسبب ما ذَكَرُوا عَنْ إبْرَاهِيمَ النَّخَعِيِّ أن أبا بكر وعمر وعثمان كانوا لا يصلونها، حيث قال ما نصه: «وهذا لا شيء أول ذلك أنه منقطع لأن إبراهيم لم يدرك أحدًا ممن ذكرناه ولا ولد إلا بعد قتل عثمان بسنين، ثم لو صح لما كانت فيه حجة لأنه ليس فيه أنهم رضي الله عنهم نهوا عنهما ولا أنهم كرهوهما، ونحن لا نخالفهم في أن ترك جميع التطوع مباح»المحلى بالآثار. فلم يتوقف كثيرًا ابن حزم أمام ترك الصحابة لصلاة الركعتين وقال إن تركهم تلك الصلاة لا شيء طالما أنهم لم يصرحوا بكراهتها ولم ينقلوا ذلك.
وهذا مسلكه مع ترك الصحابة لعبادة، وكان ذلك عين موقفه من ترك النبي صلى الله عليه وسلم لعبادة أصلها مشروع [فما] صام عليه الصلاة والسلام قط شهرًا كاملًا غير رمضان، وليس هذا بموجب كراهية صوم [شهر كامل تطوعًا]»، فلقد فهم من ترك النبي صلى الله عليه وسلم صيام شهر كامل غير رمضان، ما لا يدل على حرمة ولا كراهة صيام شهر كامل غير رمضان، حتى وإن كان النبي صلى الله عليه وسلم لم يفعله.
وقد ترك النبي صلى الله عليه وسلم في الصلاة بعد رفع الرأس من الركوع: «ربنا ولك الحمد حمدًا كثيرًا ... » إلى آخر الحديث، ولم يفهم الصحابي أن مجرد تركه للدعاء في الصلاة يوجب الحظر، وإلا كيف يقدم على شيء وهو يعتقد حرمته، ولم يعاتبه النبي صلى الله عليه وسلم على المسلك، فلم يقل له مثلا: «أحسنت ولا تعد» أو نهاه عن إنشاء أدعية أخرى في الصلاة، وكما نعلم فإن تأخير البيان عن وقت الحاجة لا يجوز، والحديث رواه رفاعة بن رافع الزرقي، قال: كنا يومًا نصلي وراء النبي صلى الله عليه وسلم فلما رفع رأسه من الركعة قال: «سمع الله لمن حمده». قال رجل وراءه: ربنا ولك الحمد حمدًا كثيرًا طيبًا مباركًا فيه، فلما انصرف قال: «من المتكلم؟». قال: أنا. قال «رأيت بضعة وثلاثين مَلَكًا يبتدرونها، أيهم يكتبها أول»( أخرجه أحمد في مسنده ، والبخاري في صحيحه ، وأبو داود في سننه والنسائي في سننه ومالك في الموطأ ، والبيهقي في الكبرى]). وعقب الحافظ ابن حجر هذا الحديث بقوله:«واستدل به على جواز إحداث ذكر في الصلاة غير مأثور إذا كان غير مخالف للمأثور»فتح الباري.
فمما سبق نعلم أن مطلق الترك من النبي والصحابة وحتى القرون الثلاثة الخيرية لا يفيد شيئًا، لا تحريمًا ولا كراهة ولا غيرهما، وهذا ما فهمه أصحاب النبي في حياته، ولم ينكر عليهم صلى الله عليه وسلم فهمهم، وفهمه العلماء من بعدهم، نسأل الله أن يفهمنا ديننا، وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمين، والله تعالى أعلى وأعلم.


SOAL :
Banyak sekali dari golongan “AL MUTASYADDIDUN” (golongan lebay ekstrim Wahabi) mengemukakan dalil mengenai KETIDAKBOLEHAN MENGERJAKAN BERBAGAI MACAM AMALAN YG DILAKUKAN OLEH KAUM MUSLIMIN dengan menggunakan hujjah bahwa : NABI  SAW DAN PARA SAHABAT RADHIYALLOHU ‘ANHUM TIDAK PERNAH MELAKUKANNYA. Apakah “TARKU” (perkara yg ditinggalkan/tidak pernah dikerjakan) oleh Nabi SAW dan sahabatnya itu menunjukkan KETIDAKBOLEHAN MENGERJAKAN PERKARA TSB ????

JAWAB :
Sesunguhnya mengenai duduk permasalahan persoalan ini, Asy Syekh Al Allamah As Sayyid Abdullah bin Ash Shiddiq Al Ghummary telah menulis sebuah Risalah yg diberi judul “At Tafahhumu Wad Daroku Li Mas-alatit Tarki” (pemahaman dan tindak lanjut mengenai permasalahan “Tarku”). Beliau membuka/mengawali risalah tsb dengan bait2 nadzom yg indah :

“TARKU” BUKANLAH HUJJAH DI DALAM HUKUM SYARA’ AGAMA KITA
PERKARA TSB TIDAK BERIMPLIKASI PADA HUKUM PELARANGAN DAN KEWAJIBAN
BARANG SIAPA HENDAK MELAKUKAN PELARANGAN DG SEBAB “TARKU” DARI NABI KITA
SERTA BERPENDAPAT BAHWA DEMIKIAN ITU ADALAH HUKUM YG BENAR DAN TEPAT
MAKA DIA TELAH TERSESAT DARI SEMUA JALAN DALIL (PETUNJUK)
BAHKAN DIA TELAH MENYALAHKAN DAN MENCELA HUKUM YG SHOHIH (BENAR)
PELARANGAN ITU TIDAK MUNGKIN TERJADI KECUALI BILA DIDATANGKAN PELARANGANNYA
SEBAGAIMANA DIJANJIKANNYA AZAB (SIKSA) BAGI MEREKA YG MENYELISIHINYA
ATAU ADANYA CELAAN/KECAMAN ATAS SUATU PERBUATAN YG DIPERBOLEHKAN HUKUMAN ATASNYA
ATAU ADANYA LAFADZ PENGHARAMAN YANG DISERTAI DENGAN CELAAN (ATAS PERBUATAN TSB)

Para ulama kaum muslimin baik dari generasi Salaf maupun Kholaf, yg berada di daerah timur ataupun barat sungguh TELAH BERSEPAKAT bahwa “TARKU” BUKANLAH METHODE UNTUK ISTIDLAL (PENGAMBILAN DALIL) SECARA MANDIRI . Methode yg digunakan oleh para ulama untuk menetapkapkan hukum syara’ dg label wajib, sunnah, mubah, makruh atau harom adalah dengan :
  1. Adanya Nash dari Al Quran
  2. Adanya Nash dari Sunnah (hadis)
  3. Ijma’ atas suatu hukum
  4. Qiyas
Sedangkan pada methode2 yg lain, para ulama berbeda pendapat dalam penetapan hukum syar’i , diantaranya adalah mengenai :
  1. Ucapan para sahabat
  2. Saddun Adz dzari’ah (menutupi perantara/ hal yg bisa menyebabakan terjadinya perkara yg lain)
  3. Perbuatan Ahlu/penduduk Madinah
  4. Hadis Mursal
  5. Istihsan (menganggap baik/bagus pada suatu perkara)
  6. Hadis Dhoif
Dan methode2 lain yg di i’tibar oleh para ulama, dimana tidak disebutkan di dalamnya mengenai masalah “Tarku”.

MAKA “TARKU” TIDAK MEMBERIKAN FAIDAH/KEFAHAMAN PADA HUKUM SYAR’I SECARA MANDIRI. HAL INI ADALAH LETAK “ITTIFAQ” (KESEPAKATAN) DIANTARA KAUM MUSLIMIN. DI SANA TERDAPAT BUKTI2 DAN ATSAR2 BAHWA PARA SAHABAT TIDAK PERNAH MEMAHAMI “TARKU” DARI NABI SAW ADALAH SEBAGAI PENGHAROMAN DAN TIDAK PULA SEBAGAI PEMAKRUHAN, DEMIKIAN INI ADALAH APA YG DIFAHAMI PULA OLEH PARA FUQOHA’ (AHLI FIQH) YG BISA DIJADIKAN PANUTAN DI SETIAP ZAMAN. Disebutkan bahwa Ibnu Hazm menolak hujjah ulama Malikiyyah dan Hanafiyyah mengenai ketidaksenangan melakukan solat 2 rokaat sebelum Maghrib dengan alasan Abu Bakar , Umar dan Utsman tidak pernah melakukannya, sehingga beliau berkata : Hal ini tidak membawa pengaruh apa2. Permasalahan pertama, riwayat ini Munqothi’ (terputus sanadnya), karena Ibrohim (nama perowi puncak dalam riwayat tsb) tidak pernah bertemu dengan orang yg telah kami sebutkan (Abu Bakar, Umar dan Utsman), tidaklah dia dilahirkan kecuali beberapa tahun setelah terbunuhnya Utsman. Kemudian kalaupun riwayat ini shohih, maka tetap saja tidak bisa digunakan sebagai hujjah, karena (Abu Bakar, Umar, dan Utsman)pun tidak pernah melarang melakukannya (solat 2 rokaat sebelum Maghrib), dan merekapun juga tidak pernah memakruhkannya. Dan kami juga tidak berselisih dengan mereka (ulama Malikiyyah dan Hanafiyyah) bahwa mengenai meninggalkan semua kesunnatan itu hukumnya Mubah. Maka Ibnu Hazm tidak bertawaquf pada banyak permasalahan mengenai  “Tarku” sahabat pada solat 2 rokaat. Beliau berkata, mereka meninggalkan sholat tsb itu tidak apa2 selama mereka tidak menjelaskan kemakruhannya serta tidak menukil demikian.

Ini adalah methode yg ditempuhnya mengenai “Tarku” Sahabat pada peribadatan. Dan pokok penempatannya adalah Tarku Nabi SAW pada ibadah yg asalnya adalah disyariatkan. Beliau berkata mengenai pembahasan solat 2 rokaat setelah Ashar : Hadis yg diriwayatkan Ali Bin Abi Tholib itu sama sekali tidak bisa digunakan hujjah mengenai hal ini. Karena beliau (Ali Bin Abi Tholib) hanya mengabarkan tentang keadaan Nabi SAW sesuai dengan apa yg diketahuinya, sedangkan beliau (kebetulan) tidak/belum pernah melihat Rasulullah SAW melakukannya (solat 2 rokaat setelah Ashar), dan beliau (Ali Bin Abi Tholib) adalah orang yg dibenarkan (bisa dipercaya) ucapannya. Dan riwayat ini bukanlah pelarangan untuk melakukannya serta bukan pula penghukuman makruh

atasnya. Dan tidak pernahnya Nabi SAW berpuasa sebulan penuh selain pada bulan Romadhon, hal ini bukan berarti menunjukan wajibnya hukum Makruh pada puasa sunnah sebulan penuh. Sungguh dapat difahami dari “Tarku” Nabi SAW pada puasa sebulan penuh di selain bulan Romadhon pada perkara yg TIDAK MENUNJUKKAN ATAS KEHAROMAN DAN KEMAKRUHAN ATAS PUASA SEBULAN PENUH DI SELAIN BULAN ROMADHON, HINGGA MESKIPUN NABI SAW TIDAK PERNAH MELAKUKANNYA.

Telah tsabit riwayat bahwa Nabi SAW “Tarku” Khutbah diatas mimbar dan beliau berkhutbah diatas batang pohon, sedangkan sahabat tidak memahami khutbah diatas mimbar itu sebagai BID’AH atau KEHAROMAN, maka kemudian mereka (para sahabat) berinisiatif untuk membuat mimbar  untuk Nabi SAW. Dan tiadalah Sahabat mendahului pada suatu perbuatan yg telah diharomkan Nabi SAW. Maka (dalam permasalhan ini) dapat diketahui bahwa sahabat tidak berpendapat bahwa “Tarku” (dari Nabi SAW) itu adalah PERBUATAN BID’AH.

Dan “Tarku” Nabi SAW di dalam solat setelah mengangkat kepala dari Ruku’ pada bacaan : Robbanaa wa lakal hamdu hamdan katsiiron…… dst, sahabat tidak memahami bahwa murninya “Tarku” Nabi SAW pada doa tsb di dalam solat tidak mewajibkan timbulnya PELARANGAN, jika tidak difahami seperti itu, maka bagaimana bisa terjadi sahabat mendahului atas suatu perkara yg diyakini keharomannya ????? dan tiadalah Nabi SAW menegur tata cara tsb. Beliau tidak berkata semisal ucapan : “Kamu telah berbuat bagus namun Jangan Kamu ulangi !!!” atau beliau melarang untuk peciptaan doa2 lain di dalam solat. Sebagaimana kita ketahui pula bahwa mengakhirkan

penjelasan pada waktu hajat (diperlukan) adalah tidak diperbolehkan. Hadis (yg berkenaan dengan permasalahan diatas) adalah diriwayatkan oleh Rifa’ah Bin Rofi’ Az Zarqiy, beliau berkata : “Pada suatu hari kita sholat di belakang Nabi SAW. Ketika beliau mengangkat kepalanya dari ruku’ beliau berkata : “Sami’allohu liman hamidahu.” Seorang laki2 di belakang beliau berkata : “Robbanaa wa lakal hamdu, hamdan katsiiron thoyyiban mubaarokan fiihi.” Ketika sholat usai, beliau bertanya :

“Siapa yg mengucapkan (demikian) ???” Laki2 tadi menjawab : “Saya.” Beliau berkata : “Aku menyaksikan tiga puluh lebih malaikat berebut mencatat pahala bacaaan itu.”. Al Hafidz Ibnu Hajar menyusuli hadis ini dengan ucapannya : “HADIS TERSEBUT DIJADIKAN DALIL ATAS BOLEHNYA “IHDATS” (MEMBUAT KREASI BARU) DZIKIR YG TIDAK” MA’TSUR” (TIDAK DISEBUT/TERDAPAT DI DALAM HADIS) DALAM SHOLAT APABILA TIDAK MENYELISIHI/BERTENTANGAN DENGAN BACAAN YG “MA’TSUR”.” Maka apabila keadaan ini, yaitu mengenai penciptaan dzikir  tidak ma’tsur yg terjadi dalam sholat, maka urusan di luar sholat adalah lebih luas dalam bab “Aula” (lebih utama lagi untuk diperbolehkan).

Dan sahabat Bilal Ra tidak memahami “Tarku” Nabi SAW pada sholat 2 rokaat setelah wudhu’ sebagai KETIDAKBOLEHAN hal tsb dilakukan. Bahkan beliau (Bilal) mengerjakannya tanpa memberitahukan kepada Nabi SAW. Dan ketika Nabi SAW menanyakan kepadanya denganberkata : “Wahai Bilal, ceritakan padaku tentang lebih diharapkannya amal yg kamu kerjakan dalam Islam. Karena sesungguhnya aku mendengar suara dua buah sandalmu di hadapanku di dalam Surga.” Bilal menjawab : “Tiadalah Aku mengerjakan suatu amalan yg lebih Aku harapkan di sisiku.

Hanya saja tiadalah Aku bersuci dengan suatu sucian baik di malam hari ataupun di siang hari kecuali Aku sholat dengan sebab sesuci tsb, yaitu perkara yg aku haruskan (untuk diriku sendiri) ketika akan melakukan sholat. Abu Abdillah berkata : “Yg dimaksud suara sandal yaitu yaitu gerakan (yg menimbulkan suara).”

Kita mengetahui bahwa sholat setelah wudhu’ itu menjadi sunnah setelah adanya “Iqror “ (penetapan/persetujuan) dari Nabi SAW mengenainya, namun kita berdalil dengan kefahaman sahabat tentang kebolehan menciptakan doa2 dan sholat2 pada waktu Nabi SAW TIDAK PERNAH MELAKUKANNYA. Dan kita berdalil demikian dengan TIDAK ADANYA PENGINGKARAN NABI SAW ATAS METHODE DAN TATA CARA INI SERTA TIDAK ADANYA LARANGAN PARA SAHABAT PADA PERMASALAHAN INI DI MASA MENDATANG (SETELAHNYA).


Maka dari keterangan yg telah lewat, kita mengetahui bahwa mutlaknya “Tarku” dari Nabi SAW dan para sahabat bahkan sampai kurun abad ketiga yg disebut sebagai generasi terbaik, HAL INI TIDAK MEMBERIKAN FAIDAH/ KEFAHAMAN APAPUN, BUKAN  KEHARAMAN, BUKAN PEMAKRUHAN DAN BUKAN PULA PADA SELAIN KEDUANYA…. !!! Demikian ini adalah apa yg difahami oleh para sahabat Nabi SAW di masa hidupnya, dan Nabi SAW tidak pernah mengingkari kefahaman para sahabat, dan para ulama setelah merekapun memahami demikian. Kami memohon kepada Allah agar memberikan kefahaman kepada kita dalam masalah agama kita.

وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمين، والله تعالى أعلى وأعلم.

SEMOGA BERMANFAAT !!!!! ^_^
sumber: https://www.facebook.com/notes/dodi-elhasyimi/apakah-tarku-perkara-tidak-pernah-dikerjakan-nabi-saw-merupakan-dalil-pengharama/513133878716901
Share it:

Artikel

Kajian-Fiqih

Post A Comment:

0 comments: